Σάββατο 31 Μαρτίου 2012
ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΕΛΕΓΧΟΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012
Μέλη της Χρυσής Αυγής επιτέθηκαν και τραυμάτισαν φοιτητές στο Μαθηματικό Αθήνας
Τρίτη 27 Μαρτίου 2012
Τα μυστικά της κάλπης
Απάντηση Καμμένου στον Καρατζαφέρη
Κυριακή 25 Μαρτίου 2012
Καλημερα Ελλαδα...
Γιατί αλλάζει η ώρα?
Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012
Ελλαδα: Πωλειται σε τιμη ευκαιριας το 1/3 ελληνικης γης
Απόρρητο ΕΥΠ: Δυτικοί και Ισραηλινοί είχαν στόχο τον Καραμανλή
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης επιστρέφει!
Μ. Τσιλιμίγκρα: Δεν αποχωρώ από το κόμμα εξαιτίας υποτιθέμενης συμμετοχής μου σε ροζ βίντεο
Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012
Στην Ευρώπη του 2012... Κάηκε για να ζήσει η οικογένεια της.
Σοκ στην Ουκρανία από υπόθεση βιασμού
Φωτορεπορτάζ από το χάος στο ΟΑΚΑ
Αμαυρώθηκε για ακόμα μια φορά το ελληνικό ποδόσφαιρο
Το σκηνικό της έντασης είχε στηθεί ήδη από νωρίς το απόγευμα, την ώρα που έφτανε στο Ολυμπιακό Στάδιο η αποστολή του Ολυμπιακού.
Ομάδα οπαδών του ΠΑΟ επιχείρησε να πλησιάσει την αποστολή και οι αστυνομικοί, για να τους αποτρέψουν, έκαναν χρήση δακρυγόνων.
Πριν την έναρξη του ματς, οπαδοί των «πρασίνων» επιτέθηκαν στις αστυνομικές δυνάμεις στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου, στις οποίες εκτόξευσαν φωτοβολίδες και κροτίδες.
Τα πνεύματα ηρέμησαν και ο αγώνας ξεκίνησε κανονικά χωρίς να δημιουργηθούν έκτροπα, κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους. Η ηρεμία όπως φάνηκε στη συνέχεια ήταν παροδική, καθώς νέος κύκλος επεισοδίων άνοιξε πριν οι δύο ομάδες βγουν από τα αποδυτήρια για την έναρξη του δευτέρου μέρους του ματς.
Οι οπαδοί που ήταν στο κοντά στα επίσημα προκάλεσαν και πάλι επεισόδια, αφού επιτέθηκαν στους αστυνομικούς με κροτίδες, μπουκάλια, βεγγαλικά και φωτοβολίδες και ό,τι άλλο έβρισκαν μπροστά τους.
Οι δράστες ξήλωσαν καθίσματα και πέταξαν σίδερα στους αστυνομικούς, που απάντησαν με χειροβομβίδες κρότου-λάμψης.
Όσοι ώρα διαρκούσαν οι συγκρούσεις οι δύο ομάδες παρέμειναν στα αποδυτήρια, με αποτέλεσμα το δεύτερο ημίχρονο να αρχίσει με καθυστέρηση 50 λεπτών . Ο διαιτητής άναψε τελικά το πράσινο φως με τη ρητή τοποθέτηση ότι εφόσον δημιουργηθεί το παραμικρό, θα διακόψει το παιχνίδι οριστικά.
Όπερ και εγένετο στο 83ο λεπτό, όταν αναζωπυρώθηκε η ένταση και υπήρχε ο κίνδυνος εισβολής οπαδών στον αγωνιστικό χώρο. Ο Κάκος πήρε τους παίχτες των δύο ομάδων και τους οδήγησε στα αποδυτήρια διακόπτοντας οριστικά το ντέρμπι.
Οπαδοί των πρασίνων εκτόξευσαν φωτοβολίδες και βόμβες μολότοφ κατά αστυνομικών, οι οποίοι απάντησαν με δακρυγόνα.
Στο στάδιο μπήκε και πυροσβεστικό όχημα για να σβήσει φωτιές που έχουν ανάψει σε διάφορα μέρη της κερκίδας.
Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012
Ευαγόρας Παλληκαρίδης και οι άθλιοι
Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012
Greek Romance Greek music..
Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012
Το savoir vivre των δικαιωμάτων (του Κώστα Βαξεβάνη)
Κανένα δικαίωμα δεν είναι αποκλειστικά «κάποιου». Το δικό μας δικαίωμα, βλέπετε, χτυπάει αναγκαστικά στον τοίχο που δημιουργεί το δικαίωμα του άλλου.
Μπορείς να γράψεις χιλιάδες λέξεις και να μην αποδώσεις αυτό που κάποιος καταφέρνει να δώσει με δέκα λέξεις σ’ έναν βρόμικο τοίχο. Είναι κρίμα που δεν υπάρχει μια τράπεζα δεδομένων για όλη αυτή την αυθόρμητη, αφοπλιστική σοφία που βάφει τοίχους, χωρίς καν να διεκδικεί πατρότητα.
Σε ένα από αυτά τα μηνύματα που διάβασα πρόσφατα αποτυπώνεται ό,τι θέλω να πω: «Πέντε μέρες στη δουλειά για μια νύχτα γκλαμουριά». Μοιάζει με ένα στάδιο που έχουμε ξεπεράσει. Πολυτέλεια που παραδόθηκε στη μνήμη. Όμως δεν αναφέρομαι στην πλευρά της πολυτελούς διαβίωσης, αλλά στην προσπάθεια που έγινε για να έχει την ισχύ κανόνα. Δικαιώματος.
Δυο τουλάχιστον γενιές μεγάλωσαν, ταυτίζοντας το «δικαίωμα» με την προσωπική επιλογή. «Έχω δικαίωμα να κάνω τις επιλογές που θέλω». Το προσωπικό «γουστάρω», όμως, δεν είναι δικαίωμα. Στη σύγχυση αυτή στηρίχτηκε ένα ολόκληρο σύστημα. Διαμόρφωνε ένα πρότυπο, το ταύτιζε με τη ζωή σου και κατέληγε ένα κομμάτι του προσωπικού σου χώρου. Άρα, δικαίωμα.
Ζήσαμε με ψευδοδικαιώματα που ήταν προσωπικές προκλήσεις και απωθημένα. Με διεκδικήσεις που απεγνωσμένα αναζητούσαν την άμεση υλική επαλήθευσή τους. Δικαίωμα δεν είναι το «έχω», γιατί απλά μπορεί να μην πρέπει να έχεις.
Η «ψυχολογικοποίηση» πολλών από τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε τα τελευταία χρόνια έκανε τον ορθολογισμό να φαίνεται μια καταπιεστική πραγματικότητα. Έτσι, δικαίωμα ήταν, για παράδειγμα, η φυγή. Δεν ξέρω αν κάποιος είναι αυτός που είναι γιατί έφαγε ένα χαστούκι στα επτά του χρόνια ή γιατί αρνείται να σταθεί και να αντιμετωπίσει τα χαστούκια της πραγματικότητας. Στα γραφεία, πάντως, πολλών από τους κομπογιαννίτες που εμφανίζονται ως αναλυτές ψυχής, το «δικαίωμα» έγινε η μαγική λέξη. Αλλά δεν είχε καμιά συλλογική υπόσταση. Μόνο προσωπική. Δικαίωμα να χωρίσεις, να αγανακτήσεις, να διαγράψεις, να κάνεις ό,τι θες, αλλά ποτέ να διαχειριστείς συλλογικά.
Κι όμως, κανένα δικαίωμα δεν είναι αποκλειστικά «κάποιου». Το δικαίωμά μας χτυπάει αναγκαστικά στον τοίχο που δημιουργεί το δικαίωμα του άλλου. Και δεν είναι απίθανο σε αυτό τον τοίχο να χτυπήσουμε και το κεφάλι μας.
Η εξατομίκευση του δικαιώματος, η εμφάνισή του ως μοναδικού αιτήματος ενός προσωπικού «θέλω» δεν διαμορφώνει μόνο εγωπαθή ανθρωπάκια αλλά και μια κοινωνία μπερδεμένη.
Συνηθίζω να λέω μια φανταστική ιστορία που νομίζω πως αποδίδει αυτό που σκέφτομαι: ένας Aμερικανός πλησιάζει τον φίλο του και του λέει «ξέρεις, ο αδελφός σου είναι μεγάλος δολοφόνος». «Μα, τι είναι αυτά που λες, πού το ξέρεις;», τον ρωτάει ο άλλος. «Διάβασα το ημερολόγιό του. Έχει σκοτώσει 15 ανθρώπους». Και ο αδελφός, οργισμένος, τον ρωτάει «Τι, διάβασες το ημερολόγιό του; Με ποιo δικαίωμα το έκανες αυτό;».
Στη φανταστική ιστορία το δικαίωμα των ανθρώπων να ζήσουν συγκρούεται με το δικαίωμα των προσωπικών δεδομένων. Και νικάει το δεύτερο που είναι και δευτερεύoν. Νομίζω πως αυτή η λανθασμένη ιεράρχηση των δικαιωμάτων, επειδή όλα είναι δικαιώματα, δεν είναι μια μαχητική σταυροφορία για να τα υπερασπίσουμε, αλλά μια τραγωδία.
Τα δικαιώματα του προσωπικού χώρου και των συμπεριφορών δείχνουν σημαντικότερα από τον χώρο των δικαιωμάτων της συλλογικότητας. Αν όλοι υπερασπιστούμε αυτόν και μόνο τον χώρο, τον προσωπικό μας, τα δικαιώματα θα επικρατήσουν ως άθροισμα ευεργετικών δικαιωμάτων. Πολλές φορές αυτό μού φαίνεται μια επιπόλαια δημοκρατία που αναιρεί τον ίδιο τον εαυτό της, μπερδεύοντας το αναγκαίο με το βολικό.
Είχα πρόσφατα μια εμπειρία στο twitter. Μια κυρία αντέδρασε σ’ ένα θέμα που είχα αναρτήσει με βίντεο, στο οποίο κάποιοι γιουχάριζαν τον υπουργό Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Η κυρία αυτή, λοιπόν, μου έγραψε πως αυτή δεν είναι σοβαρή δημοσιογραφία, επιπέδου. Της απάντησα πως είναι η καταγραφή ενός γεγονότος, δηλαδή δημοσιογραφία. Η συζήτηση συνεχίστηκε, με την κυρία να με κατηγορεί για «κακιά δημοσιογραφία», ώσπου κάποιος που παρακολουθούσε την αντιπαράθεση μού έστειλε μήνυμα ότι η συγκεκριμένη ήταν σύμβουλος του υπουργού. Η οποία κρυβόταν σε έναν λογαριασμό twitter. Δεν ήταν, λοιπόν, ένας τυχαίος, διαμαρτυρόμενος αναγνώστης. Όταν τη ρώτησα αν τα λέει όλα αυτά γιατί έχει επαγγελματική σχέση με τον υπουργό, μου απάντησε ψέματα πως είναι δημόσιος υπάλληλος. Εκνευρισμένος της είπα πως θα με αναγκάσει να δημοσιοποιήσω το ΦΕΚ της πρόσληψής της, που αποδεικνύει πως δεν είναι ένας αντικειμενικός κριτής, αλλά ένας «χρήστης» σε υπηρεσία.
Δεν ξέρω αν έπρεπε να το γράψω αυτό, αλλά κάποιοι στο twitter ξεκίνησαν μια επίθεση, παρουσιάζοντάς με ως αυτόν που στερεί το δικαίωμα από κάποιον άλλο να λέει ό,τι θέλει. Κατ’ αυτούς (αν υποθέσουμε ότι δεν ανήκαν στον ίδιο κύκλο συμβούλων που εμφανίζονται ως χρήστες), αφαιρούσα το δικαίωμα κάποιου να μιλά. Από την πλευρά μου θεωρούσα πως με προσέβαλλαν και πως η χρήση του δικαιώματος δεν ήταν τίποτα άλλο από ανέντιμη, προπαγανδιστική εκστρατεία.
Προφανώς και δεν υπερασπίζομαι το δίκιο μου, επιμένω ωστόσο πως οι άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί να βλέπουν ως απειλή των δικαιωμάτων τους οτιδήποτε θίγει τον αυστηρά προσωπικό τους χώρο. Προσκυνούν την ιερή γελάδα του αόριστου δικαιώματός τους, την ώρα που έξω από τον προστατευμένο τους χώρο δεν σφάζουν απλώς ιερές γελάδες αλλά έχουν στήσει και Ιερά Εξέταση. Η κοινωνία καταρρέει, βασικά δικαιώματα απειλούνται, για πολλούς η ίδια η ύπαρξη, αλλά η δημοκρατία μας μπορεί να είναι ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στο αλεύρι των βασικών δικαιωμάτων.
Δεν θεωρώ πως το ένα δικαίωμα πρέπει ν’ αντιστρατεύεται το άλλο αλλά πρέπει να δοκιμάζεται κοινωνικά. Να σπάει τον προσωπικό χώρο για να ελέγχεται η αναγκαιότητα της υπόστασής του σε αυτό που λέγεται ζωή.
Το δικαίωμα είναι κάτι παραπάνω από savoir vivre στο όνομα των δικαιωμάτων. Είναι μια εξουσία που τοποθετεί ανθρώπους απέναντι σε ανθρώπους ή δίπλα τους. Είναι ο ζωτικός μας χώρος δίπλα στον χώρο των άλλων. Και πολλές φορές αποδεικνύεται πως ο γείτονας είναι κακόβουλος, απεργάζεται την καταστροφή μας. Δεν είναι, λοιπόν, ένα δικαίωμα. Οπότε, καλό είναι να απαντάμε στο ποιo δικαίωμα.
Πηγή : lifo.gr
Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012
Δεν διαβασα το μνημονιο γιατι...
Κυριακή 11 Μαρτίου 2012
Συνταξιουχοι και σκουπιδια...
Σάββατο 10 Μαρτίου 2012
Δεν υπάρχει σάλιο...
Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012
Μία γνώμη...
Η απόκρισή του προφανής αλλά και άκρως απογοητευτική. Πολύ καλή ερώτηση.
Αδυνατώ να πιστέψω ότι ο σύγχρονος Έλληνας διακατέχεται από αυτό που αποκαλούσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι παιδεία. Το βλέπω μπροστά μου καθημερινά στο δρόμο, στο πανεπιστήμιο και γενικότερα σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής μου ζωής.
Μήνες τώρα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι υπάρχει παιδεία στον τόπο, αλλά κάθε τόσο δημιουργείται κάποιο συμβάν το οποίο αναιρεί την σκέψη μου.
Πόσο πεπαιδευμένος είναι ένας άνθρωπος ο οποίος προπηλακίζει ή υβρίζει καλλιτέχνες, δημοσιογράφους και επιχειρηματίες. Τι είδους παιδεία μπορεί να έχει κάποιος που δεν μπορεί να ακούσει μια άποψη διαφορετική από τη δική του ενεργώντας ως παντογνώστης.
Μήπως τελικά εκεί βρίσκεται το πρόβλημα; Μήπως γεμίσαμε απαίδευτους παντογνώστες;
Μήπως ήρθε η ώρα για αυτοκριτική εφ' όλης της ύλης;
Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012
Υπουργός Παιδείας ο Γ. Μπαμπινιώτης...
Ο υπουργός Ανάπτυξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι, όπως αναμενόταν, ο νέος υπουργός Προστασίας του Πολίτη, στη θέση του Χρήστου Παπουτσή, ο οποίος παραιτήθηκε από τη θέση αυτή προκειμένου να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης θα είναι πλαισιωμένος από δύο υφυπουργούς: τον νυν υφυπουργό Μανώλη Όθωνα και τον μέχρι σήμερα γενικό γραμματέα, Λευτέρη Οικονόμου.
Η κυβερνητική ανακοίνωση επιβεβαίωσε επίσης τις πληροφορίες των τελευταίων ωρών για το πρόσωπο που θα αντικαταστήσει τον κ. Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας: Πρόκειται για την Άννα Διαμαντοπούλου.
Τη θέση της κυρίας Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας καταλαμβάνει το πρόσωπο-έκπληξη του «μίνι ανασχηματισμού», ο καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο προερχόμενος από τη ΝΔ, αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, φέρονταν απρόθυμος να αναλάβει καθήκοντα υπουργού λίγες εβδομάδες πριν από την (θεωρητική μέχρι στιγμής) ημερομηνία των εκλογών.
«Δεν πάω για να παραστήσω τον υπουργό, ούτε να φτιάξω όνομα» δήλωσε στον Βήμα 99,5 ο κ. Μπαμπινιώτης, σημειώνοντας ότι ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος επικοινώνησε μαζί του την Τρίτη και, αφού συζήτησαν ορισμένα ζητήματα, αποδέχθηκε την πρόταση.
«Ζήτησε να βοηθήσουμε σε αυτές τις δύσκολες ώρες και να δημιουργήσουμε ένα θετικό κλίμα στην ελληνική κοινωνία. Η άρνηση δηλώνει πράγματα που δεν θα ήθελα να συνδεθούν με το όνομά μου» τόνισε ο κ. Μπαμπινιώτης.
Είπε, επίσης, ότι πιστεύει σε μία κυβέρνηση τεχνοκρατών, τύπου Μόντι. «Πιστεύω ναι, ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, αλλά θα πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που δεν νομίζω ότι είναι εύκολο» ανέφερε.
Η ορκωμοσία των νέων υπουργών θα γίνει στις 15:30 της Τετάρτης ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.
Πηγή: http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=447201
Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012
Έλληνας δημοσιογράφος στην υπηρεσία των αμερικανικών υπηρεσιών
Νέες αποκαλύψεις φωτιά από το Wikileaks
Μια σημαντική αποκάλυψη για τον τρόπο της πληροφόρησης που έχουν οι αμερικανικές αρχές και υπηρεσίες έρχεται στο φως της δημοσιότητας μέσω του Wikileaks.Σύμφωνα με αυτή έλληνας δημοσιογράφος ενημέρωνε και μάλιστα… κάνοντας υπερωρίες το αμερικανικό think tank Stratfor, που αποτελεί οργανισμό ταυτισμένο με τη CIA, το καλοκαίρι του 2011 για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.
Όπως αποκαλύπτεται σήμερα από την εφημερίδα «Τα Νέα» συναγερμό σήμανε στη Stratfor η δραματική προσπάθεια του Γιώργου Παπανδρέου να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας τον περασμένο Ιούνιο, γεγονός για το οποίο η εταιρεία απαίτησε 24ωρη ενημέρωση από τον έλληνα πληροφοριοδότη της, ο οποίος, όπως προκύπτει από ηλεκτρονικά μηνύματα που αποκτήθηκαν από το Wikileaks, είναι δημοσιογράφος.
Στις 15/6/2011 έλληνας πληροφοριοδότης, στον οποίο αποδίδεται η ιδιότητα «ελληνικές δημοσιογραφικές πηγές» και μάλιστα χαρακτηρίζεται αξιόπιστος, στέλνει στην εταιρεία πληροφορίες για την κατάσταση που αλλάζει λεπτό προς λεπτό.
Ενημερώνει ότι σε εξέλιξη βρίσκεται μεγάλη απεργία και πως ο Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται σε επαφή με τους πολιτικούς αρχηγούς για «κάποιου είδους ευρύτερη συναίνεση».
«Θα επανέλθω», γράφει ο πληροφοριοδότης, «αλλά το σενάριο των εκλογών είναι επίσης στο προσκήνιο». Λίγο αργότερα ο πληροφοριοδότης δίνει νέο «σήμα».
Σύμφωνα με αυτό, ο Παπανδρέου έχει ρίξει στο τραπέζι την ιδέα της κυβέρνησης συνεργασίας ως ύστατη προσπάθεια. «Το προνόμιο μιας τέτοιας κυβέρνησης πιθανότατα να είναι μια επαναδιαπραγμάτευση των μέτρων. Αλλά, αφού δεν υπάρχει χρόνος για διαπραγμάτευση τώρα, πρώτα θα περάσουν κάποια μέτρα από τη Βουλή (ώστε να πάρουμε τα χρήματα) «κατ’ αρχάς» και θα προσπαθήσουν να διαπραγματευθούν κάποια από τα μέτρα (φόρους κυρίως), προτείνοντας ένα διαφορετικό μείγμα», γράφει. Ο δημοσιογράφος τροφοδοτεί με πληροφορίες τους «χειριστές» του στη Stratfor επί 14-15 ώρες.
Σε άλλο ηλεκτρονικό του μήνυμα που στέλνει το βράδυ της ίδιας μέρας (15 Ιουνίου) σημειώνει ότι το σχέδιο συνεργασίας ναυάγησε και πως η κυβέρνηση θα ανασχηματιστεί την επόμενη μέρα. «Ο Παπανδρέου ίσως λάβει στο όριο ψήφο εμπιστοσύνης… Ριψοκίνδυνη υπόθεση… Αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλη αμφιβολία για την ικανότητα της όποιας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσει τα μέτρα».
«ΕΕ και το ΔΝΤ είναι πρόθυμα να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να μη χρεοκοπήσουμε αυτή τη στιγμή. Από την άλλη πλευρά, ατυχήματα συμβαίνουν», καταλήγει ο έλληνας πληροφοριοδότης.
Εντύπωση προκαλεί ο τρόπος με τον οποίο «κωδικοποιούν» οι αναλυτές τα ονόματα των ελλήνων πολιτικών. Ένας από τους αναλυτές γράφει ότι κατά πάσα πιθανότητα ο «Papa-C» (Παπακωνσταντίνου) φεύγει από τη θέση του, ενώ αναφέρεται στον Γ. Παπανδρέου ως «Papa-D».
Αργά το βράδυ της ίδιας μέρας ο πληροφοριοδότης ενημερώνει για την αποχώρησή του από τον υπολογιστή ύστερα από 15 ώρες συνεχούς ροής πληροφόρησης και σημειώνει ότι κάθε βράδυ συγκεντρώνονται άνθρωποι στο Σύνταγμα επί 22 ημέρες.
Καταλήγει δε: «Έχε στον νου σου την ευρύτερη εικόνα. Τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, κάποιοι διεθνείς επενδυτές (τα hedge funds και, σύμφωνα με φήμες, ο Πόλσον) στοιχηματίζουν σε ένα ελληνικό ατύχημα και στην επιμόλυνση που θα ακολουθήσει».
Ο ίδιος επανέρχεται στο τέλος Ιουνίου για να ενημερώσει για τους «ύποπτους» αποσκίρτησης βουλευτές στην ψηφοφορία του Μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου στις 29 και 30 Ιουνίου αντιστοίχως.